Adrian heeft last van een terugkerende winterdepressie. Sombere gevoelens, die opkomen in de koude en grijze wintermaanden, zorgen ervoor dat hij zich dan diep ongelukkig voelt. Hier deelt hij zijn kwetsbare verhaal, over zijn worsteling met deze terugkerende somberheid. Maar het is niet alleen een verhaal van misère, verre van dat: hij laat jou zien hoe hij (telkens) uit dit mentale dal klimt, en deelt zijn waardevolle tips met jou. 

“Al weken zit ik licht gespannen te wachten op een depressieve periode. En stiekem hoop ik dat die periode niet meer komt. Nooit meer.
Mijn leven bestaat uit hoge hoogtes en diepe dieptes. Al jaren zak ik ergens begin februari in mijn winterdip. Ik voel me dan diep ongelukkig, overbodig en hopeloos. Vaak duurt dat een paar maanden, maar de afgelopen jaren leek het hele jaar een deken over mijn leven te liggen. 

Nu ik dit schrijf is februari bijna voorbij en voel ik me nog steeds goed.
En prompt vraagt Stella me iets te schrijven over mijn depressieve perioden…

Halfvol of halfleeg?

Voor veel mensen is het waarschijnlijk verrassend om te horen dat ik vaak somber ben (geweest). Ik heb een mooi leven, een lieve vrouw, gezin, mooi werk, aanzien, etcetera…
En ik hou van contact met mensen. In het contact met mensen ben ik vaak vrolijk, amicaal, maak ik grappen, stel mensen op hun gemak.
Dat is ook wie ik ben. Dat is wie ik liever ben.
Bij mij is het glas halfvol.

Somberheid vind ik superfrustrerend

Totdat ik wegzak in mijn somberheid. Die somberheid vind ik superfrustrerend, want ik weet dat er zoveel moois is, dat er genoeg redenen zijn om níet somber te zijn, dat ik mezelf verpest door somber te zijn… Ik veroordeel mijn eigen somberheid, waardoor die alleen maar erger wordt. Van somberheid naar zelfoordeel, naar nog somberder en nog minder blij met mezelf.

Doen wat goed is

Hoe dan ook wil ik die somberheid vermijden. Ik wil het niet!
Dus ik ben gaan bedenken wat ik allemaal kan doen om mezelf te helpen, om somberheid zoveel mogelijk te voorkomen. ‘Gewoon’ verstandelijk, nadenken, analyseren…

Dit zijn van die dingen die ik doe, ook al voelt het dat ik liever niets wil doen. Sterker nog: dit zijn de dingen die ik júist ga doen als ik voel dat ik somberder word.

#1 Gezond eten

Ik eet gezond. En ik ben daarin streng voor mezelf. Fruit, groente. Geen troep. Een tijd gebruikte ik als supplement LTO3, wat me rust in mijn hoofd geeft. En nu drink ik ook Green juice. De grap is dat ik het nog lekker ben gaan vinden ook…

#2 Bewegen

Ik beweeg. In verschillende boeken wordt wandelen of hardlopen als beste medicijn tegen depressie genoemd. En ik heb een sterk vermoeden dat dit wel zou kunnen kloppen…

#3 Soms somber zijn mag

Ik sta toe dat ik soms somber ben. Dat mag. Dat hoort bij mij.

#4. Dankbaar zijn

Ik dwing mezelf dankbaar te zijn, te noemen wat er wel is. Omdat de somberheid niet het hele verhaal is. Nooit. Dat bedoel ik niet als een wedstrijd, dat het goede wel wint ofzo. Maar en-en: ja, er is somberheid EN ja, er is ook goeds.

#5 Somberheid én dankbaarheid delen

Ik deel mijn somberheid én mijn dankbaarheid met de mensen om mij heen. Alleen je somberheid delen kan soms belastend ervaren worden. Ik weet het. En toch doe ik het. Volgens mij is er weinig mooier dan delen dat je somber bent én blijven staan en doen wat goed is. Want stiekem zijn er heel veel mensen regelmatig somber (waarom praten we daar zo weinig over?)… en is het heerlijk als iemand dan vertelt over zijn eigen somberheid, daar volledig erkenning voor heeft én niet opgeeft, het goede blijft doen, tegen voelen in blijft kiezen voor het goede.

Geen zin? Doe het toch

Ik schreef bij punt 1, bij de Green juice, dat ik het nog lekker ben gaan vinden ook.
Voor mij zit daar een belangrijke moraal in: kies het goede (ook al vind je het ‘smerig’) en als het gaat werken ontdek je hoe ‘lekker’ het is.
Dus geen zin in wandelen of hardlopen? Doe het toch, omdat je weet dat het goed voor je is. Na verloop van tijd zul je tot de conclusie komen dat het je helpt.

#6 Stress vermijden

Er is nog iets wat ik meer ben ga doen de afgelopen jaren en wat me denk ik geholpen heeft. Ik ben afscheid gaan nemen van dingen die ik niet echt leuk vond, die me afleidden van mijn passie en gezin. En ik ben gaan doen waar ik wel van hou.
Schijt aan wat andere mensen ervan vinden!
Dus: wat kost je energie, waar heb je eigenlijk een heken aan, wat zou je het liefst nooit meer doen? Stop daar mee!
En ook: wat zijn je dromen, wat zou je het liefste doen, als je nog maar een jaar te leven had wat zou je dan nog gedaan willen hebben? Ga het doen!

Mindf*ck

Nog een laatste tip, iets wat voor mij volgens mij wel werkt…
Regelmatig denk ik nu ‘o nee, daar ga ik, ik word weer somber, straks ben ik depressief.’
Dan zeg ik tegen mezelf ‘nee joh, dat lijkt maar zo, het gaat heel goed met je, kom op, aan de slag.’ En dan ga ik iets doen wat goed voor me is.
In de hulpverlening zijn hier allemaal termen voor, methodieken die dit ‘voorschrijven.’ Ik heb de indruk dat het me helpt. Om het goede te doen, om niet weg te zakken in een brij van gedachten.

Op hoop van zegen…

En zo werk ik al jaren aan mijn somberheid. Zou het dan nu eindelijk vruchten afwerpen?
Ik hoop het…

Want ergens is er licht en leven. Er is ALTIJD hoop. Dat wil ik blijven hopen, blijven geloven!

Als jij de hoop nu kwijt bent, dan hoop ik voor jou

Als jij de hoop nu kwijt bent, dan hoop ik voor jou.
Ik ken je niet en jij kent mij niet.
Toch zijn we verbonden.
Ik hoop voor jou!”

#TIP: Adrian’s waardevolle boekentips onderaan dit artikel

Noot van de redactie: Ik (Stella) ben Adrian zeer dankbaar voor het delen van zijn openhartige verhaal; ik vind het moedig en sterk!
Ik ben ervan overtuigd dat het delen van je verhaal een helende werking heeft voor jezelf, maar ook een positieve uitwerking kan hebben op je omgeving – zij leren je beter kennen kunnen je daardoor beter (leren) begrijpen. 

Heb jij nu ook zoiets van: ik wil ook mijn verhaal hier kwijt! Stuur mij dan een berichtje via Instragram of Facebook.

Liefs, 

Stella