Een lange tijd voelde ik me een gevangene. Gevangen in m’n situatie, gevangen in gedachten. Jarenlang had ik het idee dat ik stilstond. En dat was ook zo. Ik had mijzelf tot een gevangene gemaakt, in een door mijzelf gecreëerde mentale gevangenis. Ik wilde heel graag vooruit met m’n leven, maar ik durfde niet. In deze blog vertel ik je hoe ik uit mijn mentale gevangenis ben gestapt. Ik moedig je aan om ook stappen te zetten. Zodat ook jíj vooruit komt in je leven.

Vooruit willen, maar niet durven

Als je in de gevangenis zit, zie je niet wat daar buiten is, wat voor mogelijkheden er zijn. Als je erin zit, dan voelt het ergens veilig en warm. Je kent de omgeving, en dat is wel zo prettig. Maar op een gegeven moment wil je toch wel eens zien wat daar buiten is. Maar stel je voor dat daar allemaal leeuwen en beren lopen! Stel je voor dat je een stap naar buiten doet en je wordt verslonden! Dat zou toch verschrikkelijk zijn! Dan toch liever de gevangenis… of niet? 

Liever in de mentale gevangenis?

Als je alles vanuit een kleine donkere plek aanschouwt, dan lijkt de rest al gauw een bedreiging. Het zetten van nieuwe stappen, waarvan je weet dat het misschien een beter leven geeft, neem je niet, vanwege angst. Want stel je voor dat je de stap waagt, en dan valt? Wat dan? Stel dat je op zoek gaat naar een nieuwe baan, en hij na een maand niet leuk blijkt en je liever terug wilt? ‘Brrr’, bij de gedachte alleen al blijf je liever in je bekende kleine hok. En dan, als er een kans komt waarbij iemand je uitdaagt om op avontuur te gaan? Zeg je volmondig ja? Of twijfel je, redeneer vanuit je angst en besluit je daarom nee te zeggen? (Je weet immers niet dat wat je krijgt beter is dan wat je nu hebt.)

Ik stond stil vanuit angst

Zo heb ik jaren stilgestaan. Ik durfde geen beslissingen meer te nemen. Uit angst de verkeerde te nemen. Angst om te falen. Angst om te vallen. Maar ik ontdekte, met hulp van mensen, dat ikzelf de enige was die mijzelf uit de mentale gevangenis kon halen. 

Stapjes uit de mentale gevangenis

Schoorvoetend begon ik stapjes te zetten. Eerst hele kleine stapjes. Later grote stappen: Om toch te gaan voor dat ZZP bestaan, om dat ene huis te kopen. Om te gaan trouwen en proberen moeder te worden. Het was soms heel eng, angstaanjagend om een belangrijke keuze te maken. Maar ik weet dat als ik die stappen nooit had gezet, ik misschien nu nog in een mentale gevangenis zat. 

Keuze maken? Gewoon dóen! 

Hoe ik die stappen heb genomen? Een vriend van mij zei eens: “Gewoon dóen”. Telkens als ik weer eens twijfelde, of me door angst overmand voelde, herhaalde ik in m’n hoofd: “Gewoon dóen!”. 

Gewoon dóen; die heb ik erin gehouden. Nog steeds als ik twijfel of ik een nieuwe stap moet zetten, herhaal ik in m’n hoofd: ‘gewoon doen’!
Is dat eng? Ja. Is het bevrijdend? Ja! Ben ik op m’n bek gegaan? Ja, en dat zal waarschijnlijk nog wel vaker gebeuren. Ben ik er slechter van geworden? Nee. Het heeft me sterker gemaakt. En ik kan je garanderen: Het leven buiten de mentale gevangenis is mooier dan erin!

*******************************************************************************************

Wil jij ook GEWOON DÓEN? 

Ben jij nou ook zo’n twijfelkont? Bang voor zo’n beetje alles wat op je pad komt? Geen nood! Het is niet raar. Het is nou eenmaal zo. Heyhetisoke.nl stelt dat 1 op de 5 mensen last heeft van een angststoornis, dus je bent sowieso niet alleen met jouw grote of kleine angsten. 

5 Tips voor het zetten van stappen: 

#1 Gewoon dóen

Als je een belangrijk besluit moet nemen, besluit dan voor jezelf ‘ik ga het gewoon doen’. Dat kan heel eng voelen. Voel je na een paar dagen vrede over je besluit? Dan is het goed. 

#2 Vraag advies

Voel je nog steeds onrust na je besluit? Vraag dan advies aan mensen die jou goed kennen, of zij vinden dat het besluit bij jou past. Een tekst uit de bijbel die ik dan voor mijzelf aanhaal: “Plannen mislukken bij gebrek aan overleg, maar door de veelheid van raadgevers komt iets tot stand.” (Spreuken 15:22). Of een andere: “Door gebrek aan visie gaat het volk ten onder, een keur van raadgevers brengt het tot bloei.” (Spreuken 11:14) 

#3 Blijf dichtbij jezelf 

Soms is het goed om niet meteen advies in te winnen bij anderen. Als je weinig zelfvertrouwen hebt kan het verleidelijk zijn om alle keuzes buiten jezelf te leggen. Dat deed ik vroeger ook, waardoor ik na 10 adviezen soms helemaal gek werd en alsnog niet kon besluiten. Blijf daarom dichtbij: Wat wil ík? Wat kan ík? Waar word ík blij van?

#4 Denk aan de ander

De keuzes die jij maakt hebben vaak invloed op je omgeving. Wat zal het resultaat zijn voor jouw partner, als jij kiest voor die nieuwe baan? Ga je meer of minder werken? En heb je dan nog balans in je relatie of je gezin? (Vrijgezellen hebben het wat dít betreft wat makkelijker). 

#5 Wees lief voor jezelf

Besloten de situatie bij het oude te laten en niets te doen? Ook dat is een keuze. Veroordeel jezelf niet om het feit dat je geen keuze wilde maken omdat het je het spannend / te eng vond / het niet de juiste tijd was of welke tegenwerping je ook had. Het is oké. Jij bent nog altijd oké. 

Hopelijk heb je er wat aan!

Liefs,

Stella