Herken je het gevoel dat wat je ook doet, dat nooit genoeg is? Je presteren thuis, op school of in je werk? Raak je regelmatig uitgeput van wat je doet, en schijn je maar nooit écht voldoening te kunnen vinden in het bereiken van doelen? Lees dan vooral verder.

Te hard rennen

Want waar ik onlangs achter kwam is dat de meeste van mijn destructieve gedragspatronen te maken hebben met een laag zelfbeeld. Een laag gevoel van eigenwaarde. Door dit lage zelfbeeld, ga ik heel hard lopen. Ik ga hard m’n best doen om een goed gevoel over mijzelf te krijgen. Met als gevolg dat ik aan dingen begin, te hard ren, en uitgeput de brui eraan geef.

Herken je dat? 

– Al je werk moet perfect, voor minder doe je het niet
– Je móet presteren van jezelf
– Je mag geen fouten maken
– Je hebt last van faalangst
– Je bent uitgeput van al je harde werken

Zelfdestructief patroon

Omdat ik altijd bezig ben met willen winnen, het moeten presteren (zie m’n recente blogs over faalangst en stress), maar daarin ook regelmatig faal en op m’n kop krijg van m’n perfectionistische ik, houd ik een zelfdestructief patroon in stand. Want als ik het gevoel heb dat ik faal, dan tast dat weer m’n zelfbeeld aan.  

Overmatig presteren voor goed gevoel

Om je een voorbeeld te schetsen, toen ik net 2 maanden moeder was, en nog herstellende was van  hechtingen, extreme moeheid, veel last had van mijn hormonen en continu gestrest was omdat ik niet tegen gehuil kan, –  toen kon ik het toch niet laten om weer m’n studieboeken erbij te pakken. Ik wilde weer zo snel mogelijk weer in het zadel. Presteren op werk. Een goed gevoel over mijzelf krijgen. En daarnaast ging ik overmatig in op het huishouden. Alles moest spic en span. Alles moest en zou perfect schoon, want: ik wilde een goed gevoel hebben over mijzelf. Je zag mij dan ook nauwelijks in bed, herstellen van de bevalling of van de gebroken nachten. 

Altijd moe, altijd gefrustreerd

Maar wat leverde dit harde werken mij op? Ik genoot minder van mijn verlof, omdat ik met m’n hoofd alweer bij m’n werk zat. En wat betreft het schoonmaken: Ik kreeg het karwei nooit af! Wat een frustratie. Ook daarin was ik dan weer gefaald (voor m’n gevoel). Ik kon dus met dat presteren m’n gevoel voor eigenwaarde niet vergroten, of handhaven.
Ook had ik nauwelijks een gevoel van voldoening als m’n doelen wél werden bereikt, want als het doel was bereikt, had ik alweer een nieuw doel. Met als gevolg dat ik weer uitgeput in een dip belandde. Want het was nooit goed genoeg.

Het willen presteren op deze manier, het presteren om mij goed te kunnen voelen over mijzelf, put uit en zorgt nooit lang voor voldoening, of voor een beter zelfbeeld op de langere termijn, ben ik dus achter gekomen. 

Meer eigenwaarde, meer zelfvertrouwen

Een artikel van psycholoog Robert Haringsma, en auteur van het boek ‘Vergroot je zelfvertrouwen’, liet mij inzien dat meer eigenwaarde creëren, het oefenen met zelfliefde, een antwoord is om je zelfvertrouwen te vergroten. Daar wil ik dus zo snel mogelijk mee aan de slag! 

Als eerst begin ik met de volgende oefening (uit mijn eigen koker): het dagelijks hardop uitspreken van affirmaties:

#1. Start met dagelijkse affirmaties (spreek hardop voor jezelf uit)

Ik mag er zijn;

Ik ben het waard;

Ik ben niet perfect;

Ik mag fouten maken;

Ik ben net zoveel waard als een ieder ander;

Ik mag net zoveel fouten maken als ieder ander;

Ik laat alleen zelfoordeel toe als het positief is;

Ik ben okay, ook als ik alleen maar faal;

Ik hoef niet te presteren om gezien te worden;

Ik hoef niet te presteren om geliefd te zijn;

Ik ben geliefd;

Ik mag er gewoon zijn.

#2. Aan de slag met boek – Van faalangst en perfectionisme af!

Daarnaast wil ik aan de slag met zijn praktische boek. Om mijn zelfvertrouwen te vergroten. Maar vooral om van al die vervelende symptomen, zoals faalangst, perfectionisme en uitputting af te komen. En uiteindelijk met meer zelfvertrouwen door het leven te gaan. 

Liefs,

Stella