De storm waar we op dit moment met z’n allen inzitten waart nog even door. Het is een verlengde lockdown waar niemand op zat te wachten. Het maakt ons onrustig en onzeker. In deze blog beschrijf ik hoe je weer tot rust kan komen midden in de storm en hoe je de impact van veroordeling van anderen over jou, teniet doet. 

Niks lijkt meer veilig

Het is alsof je je op zee begeeft. Eerst is alles pais en vree, maar dan steekt er een storm op en de golven beuken tegen je bootje aan. Alles wat je zo goed had geordend, wordt heen en weer geslingerd in de kajuit.
Waar je je eerst nog veilig waande, kan het nu voelen alsof je geen plek meer hebt om je in terug te trekken. Omdat niks meer veilig lijkt. Niks is meer zoals het was. Geen vanzelfsprekendheid meer.

En dat maakt moe.

Gestrest.

Het is een uitputtingsslag voor ons allemaal. Het raakt ons allemaal.

Maar wat doe je dan, als je zo heftig geraakt wordt door alles wat er in de wereld gebeurt?

Dan ga je bidden.

We zijn kwetsbaar

Je komt tot de conclusie dat er geen andere optie is, dan je te wenden tot iets wat groter is dan ons. COVID heeft bewezen dat wij mensen kwetsbaar zijn. Zo kwetsbaar, dat de dood erop kan volgen. En dat doet zeer.
Wij mensen willen liever geen zwartkijkerij, geen doemdenkerij. Maar tijden zoals deze, geven soms weinig aanleiding voor hoop.

Laten we elkaar oppeppen

Het is belangrijk dat we de moed niet verliezen. Laten we elkaar oppeppen. Elkaar erdoorheen helpen. Onze tongen niet te gebruiken als scherpe mensen om elkaar mee te veroordelen, maar door elkaar te zegenen, en bemoedigende woorden toe te spreken.

Mensen reageren zich af

Ik ervoer in de afgelopen weken best wel wat strijd. Ook van mensen die normaal vriendelijk tegen mij zijn, kwamen nu kleine messenprikjes om me van m’n pad af te brengen. Niet bewust vermoed ik. Maar men is gestrest. Men weet niet meer wat ze met de frustratie aan moeten. En dan reageren ze het af op anderen.

Ik denk dat het belangrijk is dat je herkent dat dingen vaak niet jouw fout zijn, of dat de reactie van een ander vaak niet het gevolg is van jouw gedrag, maar van hun eigen ongenoegen. De afgelopen weken heb ik behoorlijk wat oordelen over me heen gehad, emotionele chantage, kleine messenprikken, dat ik er haast van zou omvallen als ik het allemaal zou aantrekken als een nieuw geloof over mijzelf. Maar dat doe ik niet. En ik hoop dat jij dat ook niet doet.

Zo stopte ik de impact die de veroordeling op mij had

Door Jezus te gaan loven en prijzen, stopte ik de veroordeling van anderen over mij. Door Zijn gewonnen strijd uit te spreken over de COVID-situatie. Door Zijn waarheden over mijzelf uit te spreken: ‘Ik ben geliefd, ik ben een koningskind, ik mag er zijn, ik moet er zijn, hij heeft een plan met mijn leven’. Door Hem te aanbidden ervoer ik weer rust. 

De storm buiten ligt misschien niet. Maar in mij is de storm tot kalmte bedaard. En daar geef ik Jezus de eer voor.

Ga jij ook weer (aan)bidden?

Liefs,

Stella