Ik voel het alweer. Ik ben gestrest. M’n lijf voelt zich opgejaagd. M’n benen tintelen. M’n ademhaling stokt van tijd tot tijd. M’n spieren in m’n nek, schouders en rug zitten vast. Ik krijg last van hoofdpijn. Oh jee, ik heb last van stress. Waarom toch altijd weer die stress? Waarom heb ik toch vaak last van dat gejaagde gevoel? In deze blog meer over de herkomst van (mijn) stress en hoe ik stress de baas blijf met mijn ontspannings-/ maak-ruimte-in-je-hoofd -stappenplan.

Ik kwam onlangs een mooie post van iemand tegen op Instagram, en die luidde:

“Als ik het idee heb dat alles nu moet, dan weet ik dat ik weer even stil moet staan.”

En inderdaad. Ik ging voor mijzelf na; “Waarom ervaar ik die stress die ik nu voel?” 
Moet ik veel dingen van mijzelf? (‘Ja’). Moeten die dingen ook het liefst nu? (‘Ja’). Waarom moet het nu van mijzelf? (‘Omdat ik bang ben dat als ik het nu niet doe, het straks te laat is’ Punt.). Dus dat. Maar waar ben ik bang voor? De boot te missen? De trein te zien vertrekken zonder mij? Of wil ik koste wat het kost op die trein zitten, met stokkende adem, een pijnlijk lijf, en dan er ineens achter komen dat de trein waar ik op probeerde te springen, niets meer was dan een fantasie, een luchtkasteel?

Waarom moet ik zoveel NU van mijzelf?
Waarom niet straks? Of misschien wel helemaal nooit?

Pijn willen vermijden: stressfactor

Ik ben zo iemand die zich makkelijk laat opfokken. Ik was dus bezig met een vakantie uitzoeken omdat ik hard rust nodig heb. Resultaat? Stress! Waarom? Op de website stond: “Boek nu! Nog maar 1 kamer over voor deze lage prijs”. Ik dacht dat ik hier wel tegen bestand was…maar niets was minder waar. Gauw dus overleggen met manlief, en tot de conclusie gekomen dat we nog niet konden boeken om diverse redenen. Maar het stemmetje knaagt dan: “Maar als ik later boek, ga ik dus meer betalen – en dat wil ik niet!” Nee, want ik wil koste wat het kost die pijn – van het teveel betalen – vermijden.
Dus laat ik me liever opfokken om de beste deal te scoren…

Pijn voorkomen zorgt voor stress

Naast dat ik het liefst veel dingen nú wil, wil ik ook altijd winnen en kan niet heel goed tegen mijn verlies. Ik gun anderen de winst enigszins, maar liever sta ik zélf op het podium. En juist deze drang zorgt voor zoveel stress in m’n lijf. Altijd ben ik bezig met de pijn van ‘verlies’ te vermijden. Niet alleen in de gymzaal, maar ook op het werk. Ik werk dan vaak (te) hard om de pijn van verlies te vermijden. En waar zorgt dat voor? Juist: Stress.

Hoeveel moet er daadwerkelijk NU?

Als dus ik die stress, die gejaagdheid voel opkomen, dan weet ik dat het tijd is om op de rem te trappen. Terwijl mijn hoofd en lijf willen sprinten, als ik denk dat alles NU moet… Juist dan ga ik zitten. 

Als ik mij opgejaagd voel doe ik dit: 
Stappenplan tegen stress

#1. Ik ga zitten op een rustige plek met m’n voeten plat op de grond

#2. Ik bid / vertel / schreeuw m’n frustraties uit naar God 

#3. Ik schrijf de frustraties van me af en stel een 2 do list op (en die is vaak heel lang)

#4. Ik word stil

#5. Ik controleer m’n ademhaling. Als deze niet op orde is (meestal niet bij stress) dan adem ik door m’n neus (met aandacht op de buik), houd de adem paar tellen vast en adem dan net zo lang uit via m’n mond totdat de volgende ademhaling zich aandient. Dit doe ik  enkele minuten totdat ik de ademhaling wat is ‘gekalmeerd’.

#6. Ik analyseer m’n lijf. Waar zit het vast? Soms masseer ik zelf wat plekjes, of maak een afspraak bij de fysio.

#7. Ik verleg m’n focus naar een activiteit waar ik m’n aandacht bij nodig heb (dus waarbij ik niet kan denken aan alle dingen die me zo gestrest maken). Bijv. ik lees wat luchtigs. 

Weer een beetje op adem?

#8. Ik pak de 2 do lijst erbij (stap #3)- streep en schuif.
Wat staat erop? Wat heeft écht prioriteit? Wat moet er écht nu? En wat kan er morgen? Of volgende week? Of misschien helemaal nooit? 
Moet ik wat afspraken verzetten om lucht in m’n hoofd te creëren? (Herken je dat, dat je een afspraak niet wil verzetten omdat je het ‘vervelend vindt’ voor de ander? Dan zal ik je een geheimpje verklappen: misschien vindt de ander het stiekem best lekker dat de afspraak niet doorgaat; heeft hij / zij ook een avondje / middagje voor zichzelf – just saying…). 

Door te schuiven in je planning, creëer je weer lucht in je hoofd. Het klinkt zo eenvoudig, maar hoe vaak pas je het daadwerkelijk toe op de momenten dat je het nodig hebt om weer in balans te komen? 

Ik roep je dus toe: “Durf goed voor jezelf te zorgen!” En daar hoort een gebalanceerde agenda helemaal bij. Want als je voelt dat lucht nodig hebt, dan heb je het ook nodig. Neem de signalen van je lichaam en geest serieus. 

Voel je stress opkomen?

Voel je stress opkomen? Zet jezelf stil en maan jezelf tot rust (evt. met behulp van mijn stappenplan). Hoe vaker je dit doet, hoe makkelijker het gaat. Het kost je misschien een kwartier, of een half uur, maar wint er een hoop denkruimte mee, waardoor je relaxter wordt en jezelf weer beter kunt focussen.

Ontspannen doe je zo

Nuttige tip voor de overspannenen en geprikkelden onder ons: pak lekker een saunaa’tje. Er zijn tegenwoordig zat badkledingdagen voor als je bloot niet prettig vindt. Via Vakantieveilingen betaal je niet teveel voor een dagje sauna. Ook lekker: lees een ontspannend boek van Jill Mansell. 

Ontspan-ze!

Liefs,

Stella