Er zijn van die dagen dat alles mis gaat. Zoals afgelopen dinsdag. Kom ik na veel gedoe met onze zoon Jess bij m’n auto aan, zitten we net in de gordels; accu leeg! Dan maar de garage bellen en wachten… Even later leek het me een goed idee om de accu wat verder op te laden en een blokje om te gaan met de auto. Terwijl ik op mijn vaste rijroute afsteven, staat er midden op de weg een mannetje… weg afgesloten. Oké, dan maar omkeren. Weer op weg naar huis… Terwijl ik m’n gaspedaal diep intrap, wordt m’n aandacht getrokken door een mannetje met ‘hesje’ in de bosjes. ‘Oh, zou dat iemand va de plantsoendienst zijn die de boel weer netjes komt maken?’ En terwijl ik al kijkend met zo’n 60 kilometer per uur lekker doortuf, zie ik wat hij in z’n hand houdt… een blauw lampje, zo in m’n gezicht! Nee, shit! Het was niet de groen-meneer, maar de politie… die mij binnenkort een mooi prent gaat bezorgen… 

We hebben allemaal wel van die dagen die niet lekker beginnen. Natuurlijk hoeft het niet te betekenen dat de rest van de dag ook slecht wordt. Alleen voélt het soms wel zo. Je hebt wat vervelends meegemaakt, en het bepaalt verder hoe jij je voelt. Dat kan een dag zijn… twee dagen, maar in sommige gevallen kan een gebeurtenis, of een reeks gebeurtenissen je járen blijven achtervolgen. Als dit laatste het geval is, spreken we over trauma. Er is dan iets in het verleden voorgevallen wat je niet goed hebt verwerkt.
Bekende voorbeelden hiervan zijn een ernstig verkeersongeluk, een brand, het overlijden van een belangrijk persoon, seksueel misbruik of geweld. Maar waar je ‘men’ minder over hoort, is de impact die negatieve stemmen uit het verleden op je kunnen hebben. Van een dominante vader, een moeder die maar weinig liefde kon tonen, of een zeer kritische broer of zus. 

De verwarring binnen in mij was compleet

Waar ik veel last van heb gehad, en nog steeds wel eens, zijn de gevolgen van kritiek. Als supergevoelig, hoogsensitief meisje, opgroeien in een gezin met drie oudere broers was niet altijd makkelijk. 
Als ik mijzelf wilde uiten op een bepaalde manier, ik maakte dan wel eens een dansje of deed meisjes-dingen, zoals met de Barbies spelen, dan werd daar regelmatig negatief op gereageerd. “Doe ff normaal joh”, kreeg ik dan te horen.
Ik herinner me nog goed dat ik op een gegeven moment dacht: “Ik moet me gedragen als een jongen”, want dat was wat de omgeving me leerde. Ik dacht dat dat zo hoorde. Als ik dat deed, zou ik geaccepteerd worden. Met als gevolg dat ik in een vriendenboekje opschreef dat ik van boeren laten hield. Daar werd toen heel afwijzend door de klas op gereageerd. Ik schaamde me kapot. En de verwarring binnen in mij was compleet. 

Bang om het fout te doen

Wie was ik nou? Mocht ik niet mijzelf zijn? Ik kon mijzelf niet ontwikkelen zoals het zou horen en voelde me hierdoor op latere leeftijd snel veroordeeld door mijn omgeving. Ik reageer sowieso heftiger dan het gros van de mensen op prikkels, maar de kritiek en afwijzing heeft ervoor gezorgd dat ik onzeker werd over mijn presteren. Want, zo was de gedachte: “Als ik wat doe, doe ik het toch niet goed genoeg.” Er was namelijk altijd wat mis, dacht ik.
En deze stemmen uit het verleden… droeg ik met mij mee naar het heden. Je merkt dat je vast begint te lopen, bij mij uitte zich dat vooral op het werk. Terwijl het voelt alsof collega’s met groot gemak door hun werk heenvlogen, kon ik moeite hebben met de simpelste taak, puur omdat ik niet voldoende op mijzelf vertrouwde. Dat werkt verlammend en zorgt ervoor dat je niet graag uit je comfortzone stapt. Bang om het (weer) fout te doen.

Continu bezig onszelf te beschermen tegen pijnen uit het verleden

Het stomme is, dat velen van ons het gedrag hebben aangepast op stemmen uit het verleden. We zijn vandaag de dag nog continu bezig onszelf te beschermen tegen de pijnen uit het verleden. Het gedrag wat we toen vertoonden werkte tóen misschien goed, maar als je 20, 30 jaar verder bent, is het vooral een ballast. Het houdt je tegen, zorgt ervoor dat je continu tegen dezelfde problemen aanloopt. 

Onverwerkt leed mogelijke oorzaak angst en stress

Herken je je (een beetje) in bovenstaande? Ervaar je blokkades of terugkerend onwenselijk (denk)gedrag bij jezelf? Dan is het zaak om te kijken waar het bij jou vandaan komt. Ik wil je geen trauma aanpraten, maar het kan zijn dat onverwerkt leed uit het verleden zich vandaag nog manifesteert in jouw leven. 

Heb je vrij vaak last van hevige angsten?

Ervaar je regelmatig veel stress in je lijf?

Ben je relatief vaak zeer emotioneel, zonder een direct aanwijsbare reden?

Voel je je afgewezen en vaak tekort gedaan?

Is dit eerder regel dan uitzondering en vormt het een rode draad in je leven?

Tip bij gevoelens van afwijzing, angst en stress

–> Bekijk dan eens met een fijne (christen) psycholoog, zoals Tineke Mast (Maassluis) of Lydia Ehigie (Utrecht) wat hieraan ten grondslag zou kunnen liggen (of bekijk de boekentip onderaan dit blog). Je kunt bij deze psychologen terecht zonder doorverwijzing, fysiek of online. En ontdek hoe je weer jezelf kunt worden. Milder voor jezelf, zoals je ook mild kan zijn voor een ander. Zodat je een vrij leven kunt leiden, los van de stemmen uit het verleden.

Liefs,

Stella